Κυριακή, Αυγούστου 27, 2006

Back in Black

Είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου να μην γράψω ούτε μια λέξη στο blog για όσο διάστημα είμαι σε διακοπές. Έτσι ρε παιδί μου. Προσπαθώ να βάζω στοιχήματα με τον εαυτό μου, μπας και τα κερδίσω. Και καλά. Όχι πως τα κερδίζω όλα. Μη λέμε και μαλακίες. Τώρα τελευταία όμως έχω κερδίσει μερικά, έχω χάσει όμως αρκετά. Δεν γαμιέται κιόλας. Τι σκατά? Πάντα θα κερδίζουμε? Όχι! Προσπαθούμε όμως μέχρι τέλους. Και άμα δεν τα καταφέρουμε, τουλάχιστον μένουμε με την προσπάθεια. Κάτι μένει και από αυτό. Στεναχωρήθηκα πολύ από κάποιους ανθρώπους. Δεν το περίμενα έτσι. Στο τέλος μένει μόνο πίκρα. Καμία κακία. Ούτε θα ρωτήσω, "γιατί". Δε γουστάρω.

Back in Black στη δουλειά σήμερα. Δεν γαμιέται κιόλας. Μόνο που βλέπεις τους συναδέλφους σου πίσω φτάνει και να προσαρμοστούμε στους ρυθμούς της δουλειάς.

Απολογισμός διακοπών??? Βουτιές δεν κάναμε... δεν είχα παρέα γμτ... μπανάκια κάναμε όμως... αρκετά. Ρακέτες πολλές, εκδρομούλες από δω και από κει, γάμοι, χοροί, ξενύχτια μέχρι το πρωϊ, τέτοια πράγματα, ωραία πράματα. Αν εξαιρέσεις την πίκρα, οι διακοπές, πήγαν σχεδόν καλά. Τουλάχιστον ηρέμησα... Όλα καλά.

De Puta Madre!!!

Πέμπτη, Αυγούστου 10, 2006

1+1

Ουφ!!! Ηρέμησα εχθές.... Έφυγα από την δουλειά κάπως νωρίς. Δεν την πάλευα άλλο. Πήγα σπίτι, στην μια το μεσημέρι, κοιμήθηκα, χάζευα το tv, άκουσα μουσική, και έφυγα σήμερα το πρωϊ, με ένα διάλειμα το βραδάκι. Πιο ήρεμος. Πιο cool. ...De Puta Madre!!!
Το χρειαζόμουν αυτό. Για όσους ανησύχησαν, δεν θα πρέπε. Τους ευχαριστώ πολύ. Ηρέμησα. Κρίση ήταν και πέρασε. Houston! We don't have any problem.

1+1. Και δεν βλέπω την ώρα να φύγω. Οι δουλειές που πρέπει να κάνω:
1) να φτιάξω το σπίτι
2) να πω στον σπιτονοικοκύρη μου ότι 15/09 τον πούλο. Πέρνω το κουβαδάκι μου και πάω σε άλλη παραλία.
3) να δω την γιατρό μου
4) να φτιάξω το γραφείο μου. Μέσα στην ακαταστασία είναι.
5) να φτιάξω τα πράγματα μου
6)
7)
8)
9)
10) να συμπληρώσω τα παραπάνω κενά. Όλο και κάτι θα ξεχάσω.

άλεο, άλεο

Τετάρτη, Αυγούστου 09, 2006

2+1

Τελικά θέλω διακοπές. Και ας έλεγα ότι δεν με νοιάζει και πολύ. Δεν θέλω να φύγω όμως από εδώ. Αλλά πρέπει. Να πάω να δώ και την οικογένεια. Μου 'λείψαν. Θα κάτσω μια βδομάδα μόνο. Το μόνο που θέλω είναι να κάνω καταδύσεις. Να μπαίνω στο νερό και να μην σκέφτομαι πράμα γιατί χαζεύεις τελικά άμα είσαι από κάτω. Να μην βλέπω άνθρωπο. Να περάσω λίγες μέρες με τον εαυτό μου. Βιβλία και βουτιές. Να γυρίσω πίσω σε μια βδομάδα. Να δω αντιδράσεις. Να μιλήσω ειλικρινά. Να πω ότι θέλω να πω. Να φύγει αυτό το βάρος από μέσα μου. Να σταματήσει η αγωνία μου. Να προσπαθήσω να διαβάσω λίγο. Έρχεται και εξεταστική. ΓΑΜΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΤΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Είναι πακέτο. Οι μέρες δεν περνάνε με τίποτα. Η δουλειά πιέζει. Εγώ για ένα περίεργο τρόπο είμαι σε ένα αρντάν mode. Το μόνο που θέλω είναι να κουδουνίσει το γαμημένο το κινητό μου. Τουλάχιστον ένα sms ρε παιδιά. Όσο και να το θέλω, αυτό με γράφει στα τομπολίνια του. Δεν κουδουνίζει το γαμημένο, και η αγωνία είναι στο maximum. Τι να πω? Πράμα. Τι να κάνω? Πάλι πράμα. Έκανα πολλά, ή μήπως όχι? Προσπαθώ ακόμα. Δεν βαρέθηκα όμως. Εξάλλου δεν είμαι και από αυτούς που θα τα παρατήσουν μόλις δουν δυσκολίες. Το πιέζω, όσο πάει, αργά στην αρχή, και μετά πιο γρήγορα. Διακριτικά. Και ίσως με στείλει στο διάολο. Ε και? Τουλάχιστον προσπάθησα, αλλά δεν τα παρατώ. Θέλω να κάτσω και άλλο, να το παλέψω. Και μετά αγωνία. Τρώω τα νύχια μου. Η Α. μου φωνάζει: "Οι κάρτες εργασίας σου που είναι?? Έχεις να μου δώσεις εδώ και τρεις μήνες.". "Θέλω να δούμε και το άλλο θέμα που λέγαμε χθες. "Όλα υπό έλεγχο Α., θα σου τις δώσω τις κάρτες και θα δούμε το θέμα. Να ηρεμήσω λίγο θέλω μόνο".

Να ηρεμήσω θέλω, ρε παιδιά.... να ηρεμήσω.......


Παρασκευή, Αυγούστου 04, 2006

Doctor, Doctor, Please!!!!

FUUUUUUUUUUUUUUUUUCK!!!!!!!
Το τελευταίο καιρό εν είμαι καλά. Στοιχεία:
1) Μια κρύο, μια ζέστη..... ενθουσιασμός από το πουθένα και μετά ανώμαλη προσγείωση.
2) Για πρώτη φορά στα χρονικά, για όσο καιρό δουλεύω, δεν με απασχολούν οι διακοπές. Περίεργο πράγμα. Δεν τις σκεύτομαι. Δεν με νοιάζει.
3) Επίσης δεν έχω ουτέ μια όρεξη να φάω πράμα. Μα πράμα. Ποιος? Εγώ που από τότε που με θυμάμαι, είμαι ένας απίστευτος γλυκατζής-λιχούδης.
4) Το χειρώτερο: ξεχνιέμαι στη δουλεία. ΕΕΕ!!! είπαμε.. να μην το παρακάνουμε.. μόλις πάει Sixteen Hundrend Fifty Nine σημάνει γενικός συναργερμός. Ας είναι καλά ο συνάδελφος από δίπλα που έχει βάλει alert την συγκεκριμένη ώρα στο κινητό του.

Ζητάω βοήθεια αγαπητοί μου. Το ίδιο και οι UFO με το κομμάτι τους "Doctor Doctor".

Γιατρέ μου??? Θα ζήσω???