Καιρό έχω να γράψω.. δεν γαμιέται...δενέχω και όρεξη. Βαρέθηκα να διαβάζω blogs. Μου πέρασε αυτή η φάση. Στα @@ μου κιόλας. Γι'αυτό και το κλείνω. Θα υπάρχει δηλαδή, αλλά επίσημα θα είναι ανενεργό. Όταν, και όποτε θα έχω κέφι, θα γράψω πάλυ. Προς το παρών όμως.... τα λέμε...
posted by nkaminakis @ 10:01 π.μ.
0 comments
time, run....
posted by nkaminakis @ 9:27 π.μ.
0 comments
Έτσι είμαι τον τελευταίο καιρό. Περίεργα, αλλά για κάποιο περίεργο λόγο μ'αρέσει. Όχι μπερδεμένος πλέον. Ξέρω τι θέλω, και φυσικά ξέρω τι νιώθω, και φυσικά έμαθα να διεκδικώ, το οτιδήποτε. Ίσως για πρώτη φορά να το κατάφερα αυτό, και διάολε, μ'αρέσει. Λες και με ανακάλυψα ξανά, λες και έγινα κάποιος άλλος, καλύτερος από πριν. Και έχοντας στο μυαλό αυτά που έκανα τον τελευταίο καιρό, και συγκρίνοντας τον εαυτό μου σε σχέση με πέρυσι, πρόπερσι, δυόμισι χρόνια πριν, τελικά έχω αλλάξει. Το σίγουρο είναι προς το καλύτερο. Αισθάνομαι καλύτερος, πιο σίγουρος, και σίγουρα δεν πετάω στα σύννεφα. Πως το κατάφερα αυτό? Λες να ξέρω? Δεν ξέρω πως προέκυψε. Απλά έγινε, και το άφησα να έρθει όπως θέλει. Δεν άλλαξα γιατί ήθελα να αλλάξω, αλλά γιατί απλά έγινε. Πολλά έχουν συμβεί, και λίγα επίσης. Διάολε, όλα είναι σχετικά και δεν χρειάζεται να αναλύονται όλα μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια.
posted by nkaminakis @ 11:05 π.μ.
5 comments
The Cult - Painted on my Heart
posted by nkaminakis @ 3:02 μ.μ.
3 comments
6 βδομάδες μετά την αίτηση μεταφοράς τηλεφώνου, από το παλιό σπίτι στο νέο, οι τεχνικοί του πΟΤΕ, ήρθαν και συνέδεσαν την γραμμή. 6 βδομάδες... για μια απόσταση 1500 μέτρων. Με το ίδιο νούμερο. Επιτέλους.
Αυτά. Τα ίδια... βαριέμαι απίστευτα σήμερα. Είχα πάει HomeSweetHome αυτό το σου.κου. Για 2 μόνο μέρες. Έτρεχα σαν τον διάολο. Λες και έπρεπε να σπάσω όλα τα ρεκόρ. Το συνειδητοποίησα όταν σε κάτι ταχύτητες όπως 120km/h νόμιζα ότι πήγαινα "αργά", μα πολύ "αργά". Στο κοντέρ έβλεπα μόνιμα 130+ km/h μέχρι και 180km/h, και οι στροφές από 3500RPM και πάνω. Έτρεχα λες και ήθελα να φύγω από εδώ. Το μυαλό όμως ήταν κολλημένο πίσω, εδώ. Έτρεχα για πάω γρήγορα και να γυρίσω γρήγορα. Ήθελα να γύρισω νωρίς γιατί... γιατί??
Στο CD έπαιζε το "Stayin' Alive" διασκευή από Ozzy. Και τα σόλα στο κομμάτι ήταν απίστευτα. Το www.wikipedia.org έκανε την δουλειά του. Ο κιθαρίστας ήταν ο Dweezil Zappa. Πραγματικά ο τύπος δίνει τα ρέστα του στα σόλα. Το κομμάτι με είχε πωρώσει τόσο πολύ που έτρεχα και δεν καταλάβαινα τίποτα. Χαζός λόγος για να τρέχεις. Χαζός και επικίνδυνος. Πολύ επικίνδυνος.
Έφτασα τελικά. Έχω αποκοπεί εντελώς από τον τόπο εκεί. Ο μόνος λόγος που αξίζει να κατεβαίνω είναι η οικογένεια. Όλοι οι φίλοι έχουν χαθεί. Φίλοι, γιατί οι γνωστοί υπάρχουν. Βρήκα κάτι φιλαράκια το Σάββατο το μεσημέρι στην παραλία. Παλιά φιλαράκια από το σχολείο και το φροντιστήριο. Μιλούσαμε για την γνωστή κόντρα μας, ΑΡΗΣ αυτοί, εγώ το μαύρο πρόβατο: ΠΑΟΚ. Ήθελα να κάτσω μαζί τους, να κάνουμε πλάκα όπως παλιά. Όταν παίζαμε με τις ώρες μπάσκετ στο γυμναστήριο. Όταν ήμασταν τότε αθώοι. Μιλούσαμε 10 λεπτά, πειράζοντας ο ένας τον άλλο. Περίμενα να ακούσω: "Κάτσε ρε μαλάκα, τι κάθεσαι όρθιος??" Δεν το είπαν. Απογοητεύτηκα. Έφυγα. Δεν τους αδικώ όμως. Και γώ έχω χαθεί. Λείπω από τον τόπο, περισσότερα χρόνια από ότι έζησα εκεί. Φυσιολογικά πράγματα. Αλλά ήθελα να κάτσω γαμώτο... όπως τις παλιές καλές εποχές. Φταίω και γώ. Δεν λέω ότι δεν φταίω. Έφυγα και ξέκοψα από όλα. Συγκυρίες? Μπορεί. Η δουλειά? Ο στρατός?
Ψήφισα την επόμενη μέρα... Όλα καλά. Γύρισα πίσω σε normal ρυθμούς χωρίς να τρέχω. Με λαχτάρα και αγωνία όμως. Σταμάτησα σε ένα parking να ξεκουραστώ, να σκεφτώ. Όταν πας αργά κουράζεσαι πιο γρήγορα, σίγουρο, επιβεβαιωμένο. Πήγα σπίτι, Τακτοποίησα τα πράγματα. Είχα κουραστεί. Με πήρε ο ύπνος στην τηλεόραση. Ξύπνησα από τηλέφωνο. Η Ε. με κάλεσε σπίτι για ταινία. Μετά από λίγο πήρα μήνυμα από την Ευ. Μου είπε για καφέ σε ωραίο μέρος με τα υπόλοιπα ρεμάλια, αλλά είχα ήδη κανονίσει. Είδαμε το Transporter, και συμφωνώ με το σκορ που έχει συγκεντρώσει στο IMDB. Γύρισα σπίτι. Στο CD έπαιζε πάλι το Stayin' Alive...
Η προηγούμενη εβδομάδα άρχισε και τέλειωσε περίεργα, και η νέα συνεχίζει ακριβώς έτσι. Περίεργα και πολύπλοκα. Που θα καταλήξει?? Δεν ξέρω...
posted by nkaminakis @ 11:58 π.μ.
1 comments
Χθες δόθηκε η ευκαιρία, και συζητήσαμε τα "του γραφείου". Μοιραία το θέμα ήταν η απόδοση μας σε συνάρτηση των χρημάτων που παίρνουμε και τι αυξήσεις θα πάρουμε, όπως επίσης και γιατί δεν προτείνουμε κάτι για αλλάξει η όλη κατάσταση, ή κάτι που θα βοηθήσει την δουλειά μας.
"Γιατί δεν προτείνετε κάτι που θα αλλάξει την δουλειά σας, ή που θα βελτιώσει αυτό που φτιάχνετε? αυτό με το οποίο ασχολείστε?" Ρώτησε ένας.
"Γιατί να το κάνω?, Για να τους ακούω να μου λένε: Γιατί δεν το σκέφτηκες πιο νωρίς αυτό? Ποιος σου του είπε? Είναι πολύ ακριβό, είναι πολυτέλεια". "Μα τα αποτελέσματα και το κέρδος που θα έχουμε θα είναι πολλαπλάσια του κόστους. Θα μας βοηθήσει αρκετά μακροπρόθεσμα". Η ανάκριση θα συνεχίσει. Όσες προτάσεις έχουν γίνει για βελτίωση της όλης κατάστασης, όλες έχουν καταλήξει στο καλάθι των αχρήστων. Γιατί να προτείνω κάτι νέο? κάτι ριζοσπαστικό?
Είπα και 'γω να το προσπαθήσω. Έκανα την έρευνα μου, πρότεινα κάτι που θα βοηθούσε σημαντικά την δουλειά μου, αλλά τα πλεονεκτήματα που θα αποκομίζαμε θα ήταν τεράστια. Ένα σωρό προβλήματα θα έβρισκαν λύση. Η ποιότητα της δουλειάς θα βελτιωνόταν δραστικά χωρίς να χρειαστεί να δουλέψουμε παραπάνω. Απάντηση? Καμία. Ούτε ασχολήθηκε κάποιος από τους εμπλεκόμενους. Μόνο ένας συνάδελφος. Αυτός που μου έδωσε το κίνητρο, και που με βοήθησε να ρετουσάρω την πρόταση. Και αυτός το άφησε. Τον καταλαβαίνω όμως αυτόν. Έχει χίλια δυο άλλα πράγματα να κάνει. Εξάλλου δεν ήταν δουλειά του. Κάποιος άλλος θα έπρεπε να ασχοληθεί. Αλλά @@.
"Καμιά αύξηση θα πάρουμε?" , "Τα @@ μου θα πάρετε...". Να ζητήσω αύξηση? Όταν βλέπω συναδέλφους που έχουν 6 χρόνια να πάρουν αύξηση? Όταν ακούω συναδέλφους που ζήτησαν αύξηση και το μόνο που τους είπαν: "Αύξηση?, νομίζεις ότι την αξίζεις? Αφού δεν κάνεις καν δουλειά μηχανικού. Τι έχεις προσφέρει?" Και αυτό σε ένα συνάδελφο που έχει γαμηθεί στην δουλειά. Που υπήρχαν περίοδοι που έφευγε από το γραφείο πάντα μετά τις 7 το απόγευμα. Το σύστημα είναι το εξής: Αύξηση? αφού δεν έχει προσφέρει κάτι? Μα του έχεις δώσει κάποιο κίνητρο? και όταν δεν είχε κίνητρο και ήταν νέος στην δουλειά, και δούλευε παραπάνω από το κανονικό, τον αντάμειψες όταν σου ζήτησε αύξηση? Φαύλος κύκλος.
Τι διαπιστώσαμε? Ότι τελικά ούτε όραμα υπάρχει, ούτε στρατηγικός στόχος υπάρχει για αυτή την εταιρία, ούτε υπάρχει καμία διάθεση για να δουλέψουμε παραπάνω, ούτε κίνητρα δίνονται και όσο πάει τα πράγματα γίνονται χειρότερα. Τούνελ????
Κάθε μέρα προσπαθώ να βρω ένα κίνητρο για μένα. Το βρίσκω. Λέω: σήμερα θα το τελειώσω το θέμα, θα το φτιάξω έτσι αυτό που σχεδιάζω, και θα είναι καλύτερα. Και οι άλλοι θα κάνουν καλύτερα την δουλειά τους και ‘γω θα είμαι μια χαρά. Μόλις περάσω την είσοδο, τα πάντα εξαφανίζονται. Ούτε κίνητρα υπάρχουν, ούτε τίποτα. Αντιμετωπίζω τις ίδιες γαμημένες καταστάσεις που αντιμετώπισα εχθές, ακούγοντας τις ίδιες μαλακίες όπως προχθές, και όσο και να προσπαθώ και να έχω την διάθεση να κάνω κάτι γι’ αυτό, τελικά τίποτα δεν γίνετε. Τα μόνα κίνητρα ονομάζονται 17:00, και Παρασκευή. Κρίμα ρε γαμώτο, και έχω ακόμα την διάθεση, και το μεράκι για κάτι καλύτερο. Δεν με έχουν πάρει τα χρόνια, και μπορώ ακόμα να μαθαίνω και να ψάχνω να μάθω. Κανονικά θα έπρεπε να βγάζω σπίθες όπως καλώς είπε ο Π. εχθές, αλλά όλοι μας έχουμε τελματώσει.
Τελικά, σε τούνελ χωρίς έξοδο πηγαίνουμε, ή κάνουμε κύκλους κοροϊδεύοντας τους εαυτούς μας???
posted by nkaminakis @ 10:31 π.μ.
5 comments
Πάει, μπήκε ο 8-βρης, αλλά τα μπάνια δεν τα σταματήσαμε... Όχι βέβαια, και επιτέλους έκανα και το σχολείο Advanced Open Water Diver το περασμένο σου.κου. Απίστευτη εμπειρία, 5 βουτιές σε 2 μέρες δεν είναι και λίγες. Ειδικά η 3η βουτία ήταν εκπληκτική: Κατάδυση στο τούνελ στον Αγ. Ονούφρη. Πίσσα μάυρο, ένα τούνελ που άρχισε από τα 12 μέτρα και κατέληξε στα 22 μέτρα βάθος και φυσικά να μην βλέπουμε την μύτη μας. Μόνο με φακούς. Ουφ.... επιτέλους. Το αποφάσισα και γώ και έκανα το σχολείο, αφού κάνενας άλλος δεν μπορούσε. Περίμενα, περίμενα, αλλά πράμα. Δεν είχα κάνει και άλλες βουτιές αυτό το καλοκαίρι, και το καταφχαριστήθηκα. Ελπίζω σύντομα να κάνω ακόμα και άλλες.. Μέχρι τον Δεκέμβριο έχει πολυ καιρό ακόμα...
posted by nkaminakis @ 4:50 μ.μ.
3 comments
...τόσο λεπτή, που απορώ πως ακόμα δεν έχει σπάσει. Από μια τέτοια κρατιέμαι, για να μην τα κάνω όλα ΠΟΥΤΑΝΑ εδώ μέσα. Ομολογώ πως έχω κάνει προόδους από την τελευταία φορά που τσακώθηκα με κάποιον. Η ψυχραιμία μου και η υπομονή μου έχουν φτάσει σε απίστευτα επίπεδα. Απορώ με τον εαυτό μου. Απορώ... Για το μόνο που ανησυχώ, είναι για τον ατυχέστατο που θα βρεθεί μπροστά μου όταν κάποια στιγμή θα ξεσπάσω.
posted by nkaminakis @ 10:24 π.μ.
3 comments
Fuck U
posted by nkaminakis @ 1:46 μ.μ.
3 comments
Ο τύπος τα λέει μια χαρούλα. Δούλευε στην Microsoft, και την έκανε από κει για να κάνει κάτι που γουστάρει. Εδώ είναι το post του:
posted by nkaminakis @ 11:25 π.μ.
0 comments
