Πάει , έφυγε ο γουρούνιζ :( :(

Οψές, πληροφορηθήκαμε ότι κάτι σημαντικό έπρεπε να μας ανακοινωθεί. Σε όλη την εταιρία. Έπρεπε να είμαστε όλοι παρόντες. Ήταν σημαντικό! "Καμία αύξηση θα πάρουμε?" Ρώτησε ο συνάδελφος. Όλοι του είπαμε "Τα @@ μου θα πάρετε". "Μήπως εξαγοράσαμε την μαμά εταιρία?". Τα γέλια έδιναν και έπαιρναν. Αρχίσαμε να ρωτάμε, τι έγινε? τι θα γίνει.. κανείς από τους "από μέσα" δεν μας έλεγε τίποτα. Όλοι κρατούσαν το στόμα τους κλειστό. Τι διάολο. Συγκεντρωνόμαστε όλοι μαζί καμιά 40αριά νοματαίοι, και ακούμε το θεϊκό: "Με λύπη μας σας ανακοινώνουμε ότι ο κ. Τάδε έφυγε πλέον από μας και πάει σε μια άλλη εταιρία. Δεν θα είναι πλέον μαζί μας." Τι λες τώρα.... Σιγά το νέο. Και είχα μια σκασίλα για το που ήταν και τι ήταν και που πήγαινε. Σιγά τα ωά. Τελικά πήραμε τα @@ μας. Άρχισαν οι έπαινοι, εκατέρωθεν: "και πόσο θα μας λείψεις, και πόσο ωραία συνεργαστήκαμε και πόσο ωραία περάσαμε", "και ναί περάσαμε πολυ ωραία με την οικογένεια σας , και θα μου λείψει η φιλοξενία σας, αλλά έτσι είναι η ζωή, και ευχάριστώ για όλα", "όχι εμείς ευχαριστούμε", " όχι και εγώ ευχαριστώ", και τέτοια γενικώς. Ούτε αύξηση, ούτε τίποτα. Και να σου τα ουϊσκια και οι κοκακόλες, και τα ξηρά καρπά, και τα λουκανικόπιτάκια, και οι λοιπά. Νά'σου και τα δώρα στον απερχόμενο. Λες και γινόταν γιορτή. "Καλά λέω, στα άσχημα νέα έχουμε τραπεζώματα, στα καλά τι θα έχουμε? Διακοπές για όλους στις Μαλβίδες?". Όλοι καταστεναχωρέθηκαν μπορώ να πω. Και γω επίσης. Αφού δεν άντεξα και με πήραν τα κλάματα. Δύο συνάδελφοι με κράτησαν μη λιποθυμήσω: "Πως θα ζήσω τώρα χωρίς τον τύπο αυτόν στην εταιρία?" Στεναχωρήθηκα τόσο πολύ που έβαλα και την γάτα μου να κλαίει. Και έκλαιγε όλο το βράδυ. Τέτοια απώλεια., και τέτοιος άνθρωπος, να πάει σε άλλη εταιρία. "Καμιά αύξηση θα πάρουμε???", "Τα @@ μου θα πάρετεεεεεεε".....

άλεόόόόό, άλεόόόόό