Ευθύνες....

Γράφω γιατί πήρα αφορμή από το post από το blog "ths_ellinidas".

Ε: "Είστε υπεύθυνος? Αναλαμβάνετε τις ευθύνες σας?"
Α: "Και βέβαια, πάντα το έκανα και πάντα το κάνω, και πάντα θα το κάνω"

ήταν η απάντηση στην ερώτηση όταν μου πήραν συνέντευξη. Και ομολογώ με εξέπληξε η ερώτηση αυτή, γιατί σε όσες συνεντεύξεις έχω πάει, σε καμία δεν μου έκαναν την ερώτηση αυτή. Μετά όμως κατάλαβα γιατί έγινε η ερώτηση αυτή. Μα γιατί όλοι στην δουλεία αυτή που βρίσκομα τώρα, έχουν την τάση να φιδιάζουν και να αποποιούνται τις ευθύνες τους. Είναι σαν την καυτή πατάτα, που άκουσα μια φορά αυτή την αχόνευτη "Όλγα που Τρέμη" σε ένα δελτίο του MEGA. Όλοι πετάνε την πατάτα που καίει από τον ένα στον άλλο. Μέχρι να βρεθεί ο τελευταίος που θα την πληρώσει χωρίς να φταίει. Και βέβαια κανένας πιο πάνω από σένα δεν φταίει.
Μαλακίες κάνουμε όλοι μας. Μέχρι να φύγουμε από αυτόν τον μάταιο κόσμο θα κάνουμε μαλακίες. Σημασία έχει να τις παραδεχόμαστε και όχι να τις ρίχνουμε ο ένας στον άλλο. Έστω ακόμα ότι την μαλακία την κάναμε γιατί μας κάποιος άλλος μας οδήγησε σε αυτή, η ευθύνη μας είναι να διαπιστώσουμε την μαλακία και να του το επισημάνουμε. Και έστω ότι δεν την καταλάβαμε την μαλακία, όταν θα έρθει η ώρα της κρίσης (της μαλακίας), και θα πρέπει να αποδοθούν ευθύνες θα πρέπει όλοι οι εμπλεκόμενοι να πάρουν αυτό που τους αναλογεί. Αυτό όμως δεν γίνετε ποτέ, γιατί αυτή η γαμημένη η "καυτή πατάτα", επειδή είναι καυτή, δεν αναλαμβάνει να την κόψει και να κρατήσει ένα μέρος της, γιατί δεν μπορεί να την κρατήσει επειδή καίει. Και δώστου πάλυ από την αρχή, μέχρι να καταλήξει στον ΜΑΛΑΚΑ (που πολλες φορές είναι ο γράφων) που μπορεί να μην φταίει, ή να φταίει κατά 1%, και να αναλάβει το υπόλοιπο 99% και να μην μπορεί τι να την κάνει. Απλά κάθετε, της βάζει λίγο λαδολέμονο και αλατάκι, και την τρώει.

Και το χειρώτερο δεν είναι αυτό. ΟΧΙ, ΟΧΙ, το χειρώτερο είναι ότι και συ αποκτάς αυτή την γαμημένη συνήθεια να δίνεις την πατάτα σε κάποιον άλλο που να έχει μερίδιο ευθύνης κατα 0.01%. Αυτό συμβαίνει όταν πλέον τα έχεις ακούσει τόσες φορές από τους "από πάνω σου", και σου έχουν γαμήσει κάθε τόσο την ψυχολογία οπότε μπαίνεις στο τριπάκι, και κάνεις και συ το ίδιο. "Τι μαλάκας είμαι να μην το κάνω και γώ?? Η' μαλάκας θα είμαι μια ζωή να αναλαμβάνω τις ευθύνες των άλλων??" Εκεί καταντούμε όλοι μας, και δυστυχώς για τους από πάνω πάντα φταίνε οι "από κάτω" οι Los De Abajo (άσχετο, αλλά είναι ωραίο συγκροτηματάκι, μου αρέσει αρκετά το "Que mala Suerte").
Και κάτι τελευταίο. "Τα αφεντικά δεν φταίνε σε τίποτα", Τάδε έφη ο θείος μου δουλεύει σαν σκυλί τόσα χρόνια σε μια εταιρία. Είναι κουμπάρος με το αφεντικό του. Έχουν μια πολυ καλή σχέση. "Όλοι μας κάνουμε μαλακίες" είχε πει μια φορά το αφεντικό του. "Αν τις έκανα εγώ τι θα έκανες?" ρώτησε ο θείος μου τον κουμπάρο-αφεντικό του. "Θα σε σκότωνα" ήταν η απάνταση. Και μετά μου λες εμένα. "Το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι" λέει ο λαός, και έχει 100% απόλυτο δίκιο...

άλεο, άλεο...